Welkom op mijn eerste blog. Aangezien ik graag anoniem wil blijven zal ik niet alles delen!
Hierbij mijn eerste stapjes op een blog. Ik kom erachter dat er veel behoefte is naar steun en vooral erkenning. Ik ben zon 20 jaar geleden gediagnostiseerd met Dysthymie stoornis. Sommige denken misschien herkenbaar andere denken what the F is dat.
Dysthymie staat ook wel bekend als een chronische depressie. Dit houd niet in dat je continu depressief bent; juist niet!
Wat is het dan wel. Nou het is een psychische aandoening die je emoties en je denken beheerst. Je zit eigenlijk altijd onder de normale norm van gelukkig zijn. Dit resulteert in het altijd eeuwige gevoel van mwah. Alles kan altijd beter, het glas is altijd halfleeg. De kraan is onvindbaar en eens in de zoveel tijd denk je wow me glas is half vol!
Jammer genoeg komt hierbij ook dat doordat je humeur altijd wat aan de lage kant zit je standaard dichterbij een depressie zit. 1 druppeltje uit je toch al halflege glas en daar ga je weer. Het bestaat ook dat mensen die last hebben van dysthymie niet de combinatie hebben met de depressies. Ik vermoed dat dit dan vooral komt door de omgeving en opvoeding.
Het grote verschil met een "normale" depressie is dat dit chronisch is en dus niet te genezen valt. Het word om die reden ook pas gediagnosticeerd op het moment dat je minimaal 2 jaar last hebt van je half lege glas...
Iedereen die in die situatie zit snapt dat als je al 2 jaar aan het zoeken bent naar die kraan dat dit vermoeiend is. Zeker als je er dan achter komt dat je ziekte niet te genezen is; oftewel je zal de kraan nooit vinden. Je moet zelf gaan vechten en accepteren dat je glas nooit voller zal worden dan dit nu is.
Voor mij dus zo'n 20 jaar geleden dat mijn ziekte bekend is geworden. Zoals de meeste mensen zullen doen ga je googlen om lot genoten te vinden. En dan besef je dat Dysthymie zo onbekend is en dat de sites die bestaan vooral op een depressie uitkomen. Waar ik vooral zelf tegen aan liep is dat dit niet genoeg hielp en ook niet duidelijker werd. Ja een depressie lijkt erop maar bij een depressie is er nog zicht op verbetering. dysthymie is eigenlijk niet te genezen....
Dit betekent voor mij dat de verhalen en ervaringen niet hetzelfde zijn. En logisch want elke depressie is al voor iedereen anders!
De reden dat ik met deze blog ben begonnen is vooral ook om wat meer bekendheid te geven aan dysthemie en andere mentale aandoeningen. Dit zodat hopelijk het taboe wat meer doorbroken word. Daarnaast hoop ik dat meer mensen erover gaan nadenken en inzien wat het inhoud om een mentale ziekte te hebben en wat dit inhoud voor de persoon zelf en de omgeving.
Het belangrijkste vind ik vooral van het bloggen dat dit mijn ervaringen zijn en momenten waar ik tegen aanloop!
Met lieve groetjes,
A
Reactie plaatsen
Reacties