Nieuwe start

Na enige tijd weer aan het bloggen geslagen..

Het duurde even want zoals ik in mijn vorige blog schreef zijn wij (ik en mijn therapeut) een andere weg ingeslagen. Na enige tijd ben ik er aan gewend en werpt het echt zijn vruchten af!

Ik kan nu met trots zeggen dat ik al 2,5 maand stabiel ben!!!

Dit komt door een combinatie van aspecten, zo heb ik besloten om ander werk te gaan zoeken. Me huidige werkgever is er nog niet van op de hoogte dus kan ik er niet teveel over delen. Just in case...

Wel kan ik melden dat ik bezig ben met 2 verschillende sollicitatie waarvan ik morgen 1 tweede gesprek heb! spannend dus... maar wel positief spannend..

Ik heb in oktober een poging gedaan tot re-integreren maar dat ging absoluut nog niet het was veels te vroeg. ik werkte 2 uur en kon 2 uur slapen om bij te komen.. Vanaf dat moment dus weer terug in de ziektewet. Heel lastig om dan te solliciteren zeker in Corona tijd en dan in de horeca! maar ik heb dus het geluk 2 gesprekken te hebben. Gelukkig heb ik een hele lieve Arbo arts die snapt hoe ik erin sta.. maar doordat hij een arbo arts is hebben we ook besloten om per direct 5x4 uur te gaan werken. best veel maarja zijn argument is als je word aangenomen moet je 5x8 uur werken.... tja dan ben ik uitgeluld...

En hoe gaat het veder met de dysthymie, tja die is er en zal er altijd blijven... ik weet ook dat er een periode gaat komen dat het weer slechter met mij zal gaan maar ik hoop door het systeem en alle therapieën die ik heb geïmplementeerd in me leven dat ik het makkelijker kan handelen..

Afgelopen jaar door de slechte periode heel veel geleerd over het leven en vooral over mijzelf,...

Ik weet nu en voel het nu als het slechter gaat, vroeger dacht ik altijd door werken dan verdwijnt het wel. afgelopen jaar gemerkt dit werkt niet. dat was de reden dat ik tegen de betonnen muur aanliep. 

Stilstaan geeft soms meer vooruitgang dan gas blijven geven

Het besef is er ook dat dit niet alleen door het werk kwam, het begon al bij mezelf. zelfs al een goed jaar daarvoor was ik aan het kwakkelen. Mijn vriend vertelt me soms dingen die ik me echt niet kan herinneren. Heel heftig vind ik dat dan, nog op het minst voor mij maar vooral voor hem! ik heb hem in het verleden gekwetst maar ik weet het niet eens meer... dan besef ik pas hoe lang ik al gas bleef geven.

Het is wel zo dat werk de druppel was. ik was verplaatst naar een andere locatie en dan kom je iemand tegen die delen in je losmaakt wat je gevoel op hol brengt. daarbij werd (en word) er nog steeds verwacht dat ik 24/7 met werk bezig ben. ik voel die verantwoordelijkheid en draag dat ook. ten koste van alles en vooral mezelf. Als je gemaild werd werd er verwacht binnen 5 minuten reactie te krijgen anders werd er al gebeld. Ik had een leidinggevende fucntie over 2 afdelingen en als ik dan aan mijn manager uitleg vroeg kreeg ik vaak omdat ik dat zeg. Tja dat werkt ook niet mee. ik ben geen kind die iets niet snapt.

Dat plus de dysthymie was bij mij de doorbraak voor de zware depressie. 

Tijdens de eerste keer re intregreren kwam dat gevoel weer helemaal los. Nu besef ik dat ook al geef ik 300 procent van mezelf het maakt geen reet verschil uit voor het werk want als ik iets vergeet is het toch al te laat. En daarbij wat heb ik eraan om nadat ik klaar ben op de werkvloer nog even 8 uur lang door te werken thuis. Meer salaris krijg ik er niet voor....

Dus dat is klaar. En daarom ben ik ook op zoek naar ene nieuwe werkgever die wel geeft om je prive en om je gezondheid.

Ik weet nu beter wie ik ben en wat ik wil, mag ook wel na 32 jaar. 

Ik weet ook het gaat nu goed en mocht het even wat minder gaan is dat ook oke!

Groetjes A